دوستی داشتم که علاقهٔ وافری به کارش داشت. هر روز ساعاتی متمادی را در محل کارش سپری می‌کرد و زمانی که به خانه می‌آمد دیگر رمقی برای صحبت و بازی کردن با کودک خردسالش نداشت. مدعی بود برای آیندهٔ او تلاش می‌کند و این کار در نهایت به نفع فرزندش است. از جهتی راست می‌گفت …
ادامه ی نوشته فقط کار نه!