همه‌ی ما دوست داریم بهترین آثار را در دنیای نویسندگی ارائه دهیم، مدام مورد تشویق و توجه قرار بگیریم و به عنوان یک نویسنده واقعی و کار بلد مطرح شویم. اما گاهی این افکار چنان وسواسی در ما ایجاد می‌کند که مانع انتشار نوشته‌هایمان می‌شود. مدام فکر می‌کنیم متن ما نیاز به بازنویسی دارد و هر روز ذره بین به دست، آن را ورانداز می‌کنیم و به جان یک قسمت آن می‌افتیم. این روند آن قدر ادامه پیدا می‌کند که هیچ وقت رضایت درونی نسبت به متن‌هایمان نداریم و به همین خاطر از انتشار طفره می‌رویم.
انبوهی از متن‌های ویرایش نشده و یا پوست کنده را تلنبار می‌کنیم به امید روزی که قدرت قلممان در حدی باشد که از انتشار خجالت زده نباشیم. اما آیا مگر چنین چیزی می‌شود؟
آسیب‌های عدم انتشار متن
زمانی که متن را در پستو قرار دهیم امکان نقد و بررسی و ترقی را از خودمان سلب می‌کنیم. چون اطلاعات هر فرد محدود است، نمی‌تواند متوجه تمامی مزایا، معایب و نقاط ضعف خود شود.
با خلوت گزینی و عدم انتشار امکان برقراری روابط را از دست می‌دهیم. بسیاری از افراد با همین تولید محتوا توانسته‌اند ارتباطات قوی و همکاری خوبی را تجربه کنند.
گاهی از سر ناآگاهی از فنی استفاده می‌کنیم، توصیفاتی خاص را در متن به کار می‌بریم یا قسمتی از متن را با سبکی خاص می‌نویسیم اما اطلاع نداریم که این یک مهارت در نویسندگی است و نیاز به تقویت دارد. صرفاً چون مشابه آن را در جایی دیده‌ایم به نظرمان جالب آمده و از آن استفاده کرده‌ایم.
مزایای انتشار متن
وقتی متن‌ها را برای انتشار آماده می‌کنیم چون می‌دانیم خوانندگان زیاد و از همه مهم‌تر افراد متخصص در حوزه خودمان نوشته‌های ما را خواهند خواند، پس سعی می‌کنیم تا آن را به بهترین شیوه ممکن بنویسیم. روی تک‌تک کلمات حساس می‌شویم و متن را از دید دیگران نگاه می‌کنیم.
اگر نوشته‌هایمان را در معرض دید دیگران و به خصوص نویسندگانی که از مهارت بالایی به نسبت ما برخوردار هستند، بگذاریم و از آن‌ها بخواهیم تا بی هیچ رودربایستی و اغراقی آن را مورد بررسی قرار دهند به تدریج شاهد افزایش سطح کیفی کار خواهیم بود.
از جهتی دیگر وقتی خود را موظف به انتشار منظم محتوا کنیم، دیگر نمی‌توانیم از سر تفنن بنویسیم. در آن صورت موظفیم تا بیشتر بنویسیم تا چیزی برای انتشار داشته باشیم.
زمانی که انتشار منظم و هدفمند را در برنامه خودتان قرار دهید به تدریج مخاطب جذب می‌کنید. مخاطبانی که به قلم شما علاقه‌مندند، اگر در آینده بخواهید محصولی منتشر کنید که نیاز به پرداخت بهایی است و یا به عنوان مدرس و یا یک متخصص خود را مطرح کنید راحتت تر به شما اعتماد می‌کنند چون ذهنیت مشخصی راجع به شما و سطح اطلاعاتتان و نحوه بیانتان دارند.
به طور مثال نویسنده‌های زیادی در ابتدا به صورت منظم در شبکه‌های اجتماعی متن منتشر می‌کردند و پس از آن، با افزایش تعداد مخاطبانشان، اقدام به چاپ کتاب کردند که با استقبال خوبی نیز مواجه شدند. در حالی که اگر مخاطبی وجود نداشته باشد، اگر کتاب پرباری هم چاپ کنید نمی‌توانید به راحتی آن را به فروش برسانید و مانند هزاران کتاب دیگر که در بازار نشر با استقبال روبه رو نشده‌اند روی دستتان می‌ماند و خاک می‌خورد.
جمع بندی
در نتیجه خود را از شر افکار مزاحم و یا فریبنده که مانع ابراز وجود و انتشار شما می‌شود رها کنید. شما برای پیشرفت نیاز به استمرار در انتشار محتوا دارید.
انتشار فقط محدود به چاپ کتاب نمی‌شود. شما می‌توانید هر محتوای متنی، صوتی ویدئویی را در رسانه‌های شخصی خودتان منتشر کنید و به تدریج خودتان را در زمینه‌های مختلف محک بزنید تا سرانجام مسیر درستی را برگزینید.
دیدگاه‌ها