فرهنگ آپارتمان نشینی

به دلیل رشد جمعیت و عدم توانایی گسترش امکانات شهری، ساخت‌وسازهای عمودی افزایش یافت تا به نحوی پاسخگوی نیاز قشر جدید باشد. آپارتمان‌نشینی ابتدا در شهرهای بزرگ به وجود آمد و پس از آن شاهد رشد چشمگیر آپارتمان‌نشینی در سایر شهرها و حتی روستاها هستیم.

 فضای نوساز، امکانات بیشتر و قیمت کمتر باعث شد تا آپارتمان‌ها طرفداران زیادی پیدا کنند. تورم اقتصادی بالا نیز مزید بر علت شد تا با کاهش مقیاس واحدهای آپارتمانی، فضای در اختیار هر خانوار محدودتر از هر زمانی گردد و با ازدیاد تعداد واحد در هر ساختمان، شاهد کنار هم قرارگیری خانواده‌هایی با فرهنگ‌های متفاوت باشیم.

انتقال از محیط خارج شهری یا خانه‌های ویلایی باعث شد تا معضلاتی متوجه آپارتمان‌نشینان شود که به‌منظور جلوگیری از اتفاقات ناخوشایند و درگیری، باید اطلاعات جامعی از فرهنگ همسایه داری داشته باشیم. ازآنجایی‌که بستر مناسب برای فرهنگ‌سازی به آن صورت که می‌بایست وجود نداشته، مشکلاتی گریبان‌گیر خانوارها شده که بدین‌جهت خود را ملزم می‌دانم که مقداری به این موضوع بپردازم.

در اغلب اوقات عدم رعایت مقررات نشات گرفته از عدم اطلاع صحیح از مقررات است. این مسئولیت آگاهی‌رسانی جمعی، بیش از هرکسی بر گردن مسئولین و رسانه‌های اجتماعی است. برگزاری نشست، آموزش در مدارس، ارائه بروشور و تولید آثار نمایشی که به موضوع مقررات و فرهنگ آپارتمان‌نشینی پرداخته است از جمله اقداماتی است که می‌تواند در جهت ارتقای این مهم، گام بزرگی بردارد. در سایر سطوح نیز این وظیفهٔ مدیر ساختمان است که در نشست‌های ماهیانه، اطلاع‌رسانی لازم را برای حفظ آرامش و همزیستی مسالمت‌آمیز بین اعضای ساختمان داشته باشد.

 

ما با امضای قرارداد خرید و یا اجاره یک واحد آپارتمان، به طور غیرمستقیم، توافق‌نامه‌ای را امضا می‌کنیم که ما را ملزم به رعایت حقوق همسایه داری می‌کند. شاید در وهلهٔ اول این‌طور به نظر نرسد اما ما با ورود به یک ساختمان، با سایر اعضا تشکیل یک خانواده می‌دهیم. نه به صمیمیت یک خانوادهٔ واقعی اما وظایف و تعهداتی مشابه یک خانواده را باید بپذیریم. وظایف و تعهداتی که شاید سخت‌گیرانه به نظر برسد اما برای حفظ آرامش اعضا ضروری است.

هرچند ضمانتی برای رعایت قوانین وجود ندارد اما همسایه داری این‌طور ایجاب می‌کند تا به قوانین ضروری، هرچند سخت‌گیرانه و بی‌ربط در نظر ما، گردن نهیم تا بتوانیم ارتباطات بهتر و زندگی آرام‌تری داشته باشیم.

با توجه به فضای محدود آپارتمان‌ها مشکلات گوناگونی گریبان‌گیر خانواده‌ها است که با آگاهی و رعایت این موارد می‌توانیم زندگی آرام‌تری داشته باشیم. در زیر به طور اجمالی به برخی موارد اشاره خواهم کرد.

۱-رعایت سکوت

به دلیل ساختار آپارتمان، صدا به‌راحتی انتقال می‌یابد و این از اساسی‌ترین مشکلاتی است که باعث رنجش خاطر همسایه‌ها می‌شود. بدین‌جهت باید بکوشیم تا کارهای پرسروصدا را در ساعات میانی روز انجام دهیم و یا تعمیرات اساسی منزل را با کسب اجازه از سایرین و در ساعات مناسب و به روزهای غیر تعطیل موکول کنیم.

به دلیل تنوع مشاغل و عادات خواب افراد، ساعت خواب و استراحت ساکنین آپارتمان نیز متفاوت است اما باید بنا را بر اساس عادت اکثریت نهاد و ساعت ۱۱ شب به بعد و ساعت ۱-۴ بعدازظهر کمترین میزان آلودگی صوتی را داشته باشیم.

بلند صحبت‌کردن، بلندکردن صدای تلویزیون یا ضبط صوت، جشن‌ها و مهمانی‌های پرجمعیت، رفت‌وآمد پرسروصدا در راهرو و راه‌پله‌ها، بازی کودکان در مشاعات، باز و بسته کردن پرسروصدای درب واحد و… از جمله مواردی است که فضای آرام آپارتمان را متشنج می‌کند.

۲-پرداخت شارژ ماهیانه

برای تأمین هزینه‌های ساختمان، بر اساس صلاحدید مدیر ساختمان و سایر اعضا، مبلغی به‌عنوان شارژ ماهیانه تعیین خواهد شد. شارژ ساختمان صرف اموری از قبیل سرویس آسانسور، نظافت ساختمان، حقوق نگهبان، رنگ‌آمیزی مشاعات و… می‌گردد که میزان آن برحسب فضا و بسته به امکانات آن مجتمع متفاوت است. به همین علت ضروری است تا مبلغ مورد توافق را به‌موقع پرداخت نمایید.

اختلافات بسیار در این مورد باعث گردیده تا قانونی بر علیه مالک یا مستأجری که از پرداخت هزینهٔ خود سر باز زده تصویب گردد و به دلیل اهمیت آن، به این‌گونه پرونده‌ها خارج‌ازنوبت رسیدگی خواهد شد. قطع انشعابات آب و برق و گاز واحد از جمله اقداماتی است که با حکم دادگاه صورت می‌پذیرد. همچنین اخذ میزان شارژ از مبلغ پیش‌پرداخت مستأجر نیز یکی دیگر از راهکارهای وصول مطالبات است.

۳- تبعیت از قانون نگهداری حیوانات

نگه‌داری از حیوانات در مجتمع‌ها چندان رایج نیست؛ لذا برای خانواده‌هایی که حیواناتی مانند سگ، گربه، پرندگان و … دارند ضروری است تا پیش از سکونت از قوانین آن مجتمع اطلاع پیدا کنند چون در برخی موارد با به مخاطره انداختن بهداشت عمومی و ایجاد سروصدا باعث اخلال در نظم خواهند شد.

۴- عدم استفادهٔ شخصی از محوطه فضای سبز

مساحت فضای سبز هر ساختمان متفاوت است. این محوطه جز مشاعات محسوب می‌شود و معمولاً توسط نگهبان یا در مقیاس‌های کوچک‌تر توسط اعضا نگهداری می‌شود که استفادهٔ شخصی از این محوطه بدون کسب اجازه از سایرین و یا دخل و تصرف در محوطهٔ تقسیم شده ممنوع است.

۵- عدم نگهداری وسایل و مواد خطرناک در انباری

برای جلوگیری از هرگونه حادثه ناگوار، از نگهداری مواد اشتعال‌زا و یا منفجره که می‌تواند تهدیدی برای مال و جان اعضای ساختمان باشد باید اکیداً خودداری نمایید.

۶- عدم استفاده از انباری به جهت درآمدزایی

برخی از ساکنین با اجاره دادن انباری خود به افرادی که در ساختمان سکونت ندارند، اقدام به اشتغال‌زایی می‌کنند. این کار باعث رفت‌وآمد افراد غریبه به محوطه می‌گردد که مخالفت عموم را در بردارد.

۷- عدم استفاده شخصی از وسایل عمومی و مشاعات

قراردادن وسایل شخصی در محیطی که مرتبط به‌تمامی ساکن است و یا استفاده شخصی از وسایل جمعی، خلاف ادب و نقض قانون محسوب می‌شود.

۸- عدم استفاده از آسانسور برای اثاث‌کشی

آسانسور از آن دسته وسایل عمومی محسوب می‌شود که در صورت خرابی هزینه‌های بسیار گزافی برای تعمیر می‌طلبد و از جهتی دیگر خراب بودن آسانسور حتی برای چند ساعت می‌تواند ساکنین طبقات بالایی را دچار مشکل کند؛ لذا استفادهٔ شخصی از آسانسور به‌منظور اسباب‌کشی جایز نیست.

 

۹- عدم استفاده از جای پارک همسایگان

باتوجه‌به قرارداد و یا به استناد سند مربوطه، قسمتی خاص به‌عنوان پارکینگ برای هر واحد در نظر گرفته می‌شود. هرچند در برخی از ساختمان‌ها، به علت کمبود فضا تعدادی از واحدها فاقد پارکینگ هستند که باعث بروز مشکلاتی برای ساکنین می‌شود. اما لازم است بدانید بدون هماهنگی و رضایت مالک پارکینگ، اجازهٔ استفاده از محوطهٔ مربوط به او را ندارید.

۱۰- عدم پارک ماشین میهمانان در پارکینگ بدون هماهنگی

معمولاً اعضا تمایلی به ورود خودرو بیگانه به داخل ساختمان ندارند لذا از قراردادن ماشین مهمانانتان در پارکینگ، بدون هماهنگی با سایر اعضا اجتناب کنید.

۱۱- عدم تغییر ملک مسکونی به تجاری

به‌کاربردن واحد مسکونی در جهت اهداف تجاری، منجر به رفت‌وآمدهای مکرر افراد ناشناس می‌شود که می‌تواند برای ساکنین مخاطره‌آمیز باشد؛ لذا از تغییر کاربری خودسرانه بپرهیزید.

۱۲- عدم استفاده از وسایل سایرین بدون اجازه

باتوجه‌به قوانین هر ساختمان، امکان قراردادن جاکفشی، گلدان، وسایل بازی کودک و… در محیط مشاع وجود دارد اما این بدان معنی نیست که می‌توانید بدون کسب اجازه، از وسایل دیگران استفاده کنید.

۱۳- عدم حمل زباله بدون سطل

شهرداری برای جمع‌آوری زبالهٔ هر منطقه برنامهٔ مشخصی دارد؛ لذا با اطلاع دقیق از ساعت مراجعه مأمورین شهرداری، اقدام به خروج زباله‌ها از منزل کنید و شایسته است به‌منظور جلوگیری از آلوده شدن محیط و نشت آب، زباله‌ها را با سطل حمل کرده و در محل مخصوص، پیش از رسیدن مأمورین قرار دهید.

۱۴- عدم تردد با لباس شخصی در مشاعات

در هر ساختمان افراد بافرهنگ‌ها و اعتقادات مذهبی متفاوتی زندگی می‌کنند. بدین‌جهت برای احترام به حقوق دیگران بهتر است از تردد با لباس شخصی در مشاعات بپرهیزید.

۱۵- عدم شستشوی ماشین یا فرش در مشاعات و با استفاده از آب مشترک

از شستشوی ماشین، فرش و یا این قبیل وسایل در مشاعات با استفاده از آب مشترک، به‌منظور جلوگیری از اجحاف حق سایرین، بپرهیزید.

۱۶- مراقبت از لوله‌ها

استفادهٔ نامناسب از مواد شوینده و یا انداختن آشغال و یا وسیله‌ای که منجر به گرفتگی لوله‌ها شود، باعث تخریب به تأسیسات می‌گردد که علاوه بر ایجاد مزاحمت برای سایر واحدها، نیازمند پرداخت هزینه نیز هست.

 

این نکته حائز اهمیت است که براثر بی‌قانونی کیفیت زندگی روندی کاهشی خواهد داشت که این مغایر با ذهنیت عام از خانه و فضای آرامش بخشی است که متصورند. فشار اقتصادی، مشکلات درون خانواده‌ای، مشکلات شغلی و صدها علت دیگر باعث شده تا آستانهٔ تحمل افراد به میزان چشم‌گیری کاهش یابد. ازاین‌رو شایسته است تا با برخورد مناسب و پیروی از قوانین روابط نیکوتری شکل دهیم.