ویروس COVID-19 در سراسر جهان شایع شده بود. هر کانالی از تلویزیون را که نگاه می‌کردی به نحوی به این موضوع می‌پرداخت. شبکه‌های اجتماعی مملو از کلیپ‌های هشدار دهنده یا گفتگوهای سایرین در مورد ابتلا یا مرگ آشنایان یا افراد خاص بود.
همین که صبح می‌شد رسانه‌هایم را بررسی می‌کردم تا پیگیر اخبار باشم و آن وقت تا ظهر این خبرها تمامی نداشت. تأثیر این اخبار بد به حدی بود که تمام انرژی‌ام را از تنم می‌ربود و غمی سنگین تحویلم می‌داد. دیگر میل و توانی برای انجام امور نداشتم و روزها به همین منوال می‌گذشت.
یک روز که فراموش کرده بودم اشتراک اینترنت خانه را شارژ کنم، تا ظهر از اخبار جدید بی اطلاع بودم. انگار دارویی انرژی‌زا مصرف کرده بودم که کارهایم را به بهترین نحو انجام دادم. همان روز بود که تصمیم گرفتم دیگر از اخبار بد دوری کنم و نگذارم بر روحیه و کارایی‌ام تأثیر بگذارد و فقط راهکارهای ارائه شده از منابع معتبر را به کار گیرم.
اخبار بد تمامی ندارد. یک خبر بد کافی است کل روز و چه بسا کل هفته‌ات را خراب کند. راه نفوذش را هرطور که می‌توانی ببند. اگر می‌توانی برای بهبودی اوضاع کاری کنی دست به کار شو اما در غیر این صورت لزومی ندارد خودت را درگیر ماجرا کنی و با انتشار این اخبار تو نیز رعب و وحشت و نگرانی را گسترش دهی.
دیدگاه‌ها